Metamorfose, Epiloog (Ep. 14)
Metamorfos∃ ∃pisode 14: ∃piloog.
Had Madelief aanwijzingen gemist? Of had ze sporen ontdekt, misschien een manier om iedereen te redden van het verstrikkende spel van Baron La Croix?
De zon trilde aan de horizon, Madelief maakte haar laatste keuze: terwijl ze op de Baron afstapte, sleurde ze Jean, haar laatste kompaan in dit mysterieuze avontuur, aan z'n dunner wordende haardos mee. “Hier is je schoothondje, La Croix”, spuwde ze haar woorden uit, en ze wierp Jean aan zijn voeten. “Ik heb je spelletje door.”
Had Madelief aanwijzingen gemist? Of had ze sporen ontdekt, misschien een manier om iedereen te redden van het verstrikkende spel van Baron La Croix?
De zon trilde aan de horizon, Madelief maakte haar laatste keuze: terwijl ze op de Baron afstapte, sleurde ze Jean, haar laatste kompaan in dit mysterieuze avontuur, aan z'n dunner wordende haardos mee. “Hier is je schoothondje, La Croix”, spuwde ze haar woorden uit, en ze wierp Jean aan zijn voeten. “Ik heb je spelletje door.”
Baron La Croix draaide zich langzaam, statig zelfs, om: “Wat bedoel je, lieve maar verwarde Madelief?”
“Ik bedoel dat dit alles doorgestoken kaart is. Je belazert mij en mijn vrienden. Jean is jouw handlanger, en zijn doel is om ons telkens terug in jouw armen te drijven. Zodat we het spel opnieuw verliezen, en jaar na jaar terugkomen.”
“Zou ik mijn geniale spel van zo'n simpele pion als Jean laten afhangen? Waarom denk je dat?” Zijn stem verraadde geen enkel spoor van twijfel.
“Jean sprak over een Bibliothecaris die we voor dood achterlieten. Daar werd verder niet over gesproken. Een dood spoor, zoals jouw spel. Een dood spel. Ik eis vrijheid. Voor mij, mijn broer Peter, voor Diederik de vader van mijn ongeboren kind, en voor Carmen, mijn t... onschuldig slachtoffer.”
In het rozige ochtendlicht liet de Baron Carmen gaan. “Het zij zo. Je wint dit spel, ik geef zelfs toe dat jullie het goed gespeeld hebben. Jullie gaan vrij, en ik wil jullie nooit meer zien.” siste de Baron lubberig. “Maar de andere geesten blijven. Die verliezen. Dat had je kunnen weten.” Madelief wist niet of ze blij moest zijn voor haar en haar vrienden, of verdrietig voor de geesten die hier misschien al eeuwen spookten.
“Dan rest nog de vraag: wat wens je voor Jean?” De woede van de Baron groeide: “Wat wens je, lieve maar betweterige Madelief, voor mijn schoothond? Voor degene die jullie keer op keer, jaar na jaar heeft verraden, die zijn rol deze keer zo abominabel heeft gespeeld? ”
Optie 1: “Hij is van jou, beslis jij maar over zijn lot.”
Optie 2: “Ik wil dat hij ook vrij komt.”
Madelief zuchtte, blijbaar was er altijd nog een keuze meer om te maken. Jean hield zijn adem in. Wat zou het lot beslissen?
** Het spel is bijna voorbij, nog een laatste keuze om te beslissen over Jean's lot. Kies in de comments, of geef een like aan een van de opties die ik in de comments voorstel! **
“Ik bedoel dat dit alles doorgestoken kaart is. Je belazert mij en mijn vrienden. Jean is jouw handlanger, en zijn doel is om ons telkens terug in jouw armen te drijven. Zodat we het spel opnieuw verliezen, en jaar na jaar terugkomen.”
“Zou ik mijn geniale spel van zo'n simpele pion als Jean laten afhangen? Waarom denk je dat?” Zijn stem verraadde geen enkel spoor van twijfel.
“Jean sprak over een Bibliothecaris die we voor dood achterlieten. Daar werd verder niet over gesproken. Een dood spoor, zoals jouw spel. Een dood spel. Ik eis vrijheid. Voor mij, mijn broer Peter, voor Diederik de vader van mijn ongeboren kind, en voor Carmen, mijn t... onschuldig slachtoffer.”
In het rozige ochtendlicht liet de Baron Carmen gaan. “Het zij zo. Je wint dit spel, ik geef zelfs toe dat jullie het goed gespeeld hebben. Jullie gaan vrij, en ik wil jullie nooit meer zien.” siste de Baron lubberig. “Maar de andere geesten blijven. Die verliezen. Dat had je kunnen weten.” Madelief wist niet of ze blij moest zijn voor haar en haar vrienden, of verdrietig voor de geesten die hier misschien al eeuwen spookten.
“Dan rest nog de vraag: wat wens je voor Jean?” De woede van de Baron groeide: “Wat wens je, lieve maar betweterige Madelief, voor mijn schoothond? Voor degene die jullie keer op keer, jaar na jaar heeft verraden, die zijn rol deze keer zo abominabel heeft gespeeld? ”
Optie 1: “Hij is van jou, beslis jij maar over zijn lot.”
Optie 2: “Ik wil dat hij ook vrij komt.”
Madelief zuchtte, blijbaar was er altijd nog een keuze meer om te maken. Jean hield zijn adem in. Wat zou het lot beslissen?
** Het spel is bijna voorbij, nog een laatste keuze om te beslissen over Jean's lot. Kies in de comments, of geef een like aan een van de opties die ik in de comments voorstel! **