Metamorfose, episodes 7 t.e.m. 8
Metamorfose is een interactief verhaal, gebaseerd op mijn schilderijen, dat momenteel op Facebook gespeeld wordt. Hier kan je het verhaal lezen met de keuzes die gemaakt zijn. Om mee te spelen kan je op facebook zoeken naar 'Schilderkunst Maarten Wydooghe' en de nieuwe episodes lezen en keuzes maken.
Metamorfos∃, Episod∃ 7
Metamorfos∃, Episod∃ 8
>>In tegenstelling to vorige keer was het deze keer héél spannend om te zien waar het verhaal naartoe zou gaan, maar uiteindelijk werd het duidelijk:<<
“Rustig blijven,” zei Jean, “als we rondkijken vinden we wel iets dat ons kan helpen.” Madelief ging stilzwijgend akkoord.
Nu begon ook Peter tussen werkelijkheid en droom te schemeren en hij klampte haar zo goed hij nog kon vast: “Haast jullie... Ik heb niet lang meer. Ik wil niet eindigen als Diederik!”
“Hou vol, broer,” sprak Madelief Peter moed in. Ze bleef denken aan Diederiks laatste woord: 'Clemenzia'. Waar had ze dat laatst gehoord?
Ze probeerde zich te herinneren waar ze was voor ze met haar broer, haar lief en haar baas in deze nachtmerrie terecht was gekomen. Het lukte niet, het beeld, de herinnering bleef haar ontsnappen. Ze kreeg kiekevel en op een of andere manier wist ze dat Baron la Croix nu akelig dichtbij was.
“Hier,” riep Jean. Zijn vingers overliepen talloze dossiers in een archiefkast en hij haalde er een uit: “Clemenzia, 8 augustus 1988”. Daarin zaten vijf aparte mappen, getiteld 'Peter', 'Jean', 'Madelief', 'Diederik' en 'Carmen'.
"Carmen..." stamelde Peter, "... ik was haar bijna vergeten..."
“Geen tijd om alles te lezen,” onderbrak Madelief hem kort. “Welk dossier gaan we lezen?”
- - -
Uitzonderlijk meer dan twee opties deze keer: wiens dossier willen jullie lezen? Dat van Peter, Jean, Madelief, Diederik of Carmen? Laat het weten in de comments, of geef een vind-ik-leuk aan de optie die ik voorstel. Elke manier is goed. Het personage dat de meeste voorkeurstemmen krijgt zal zijn/haar geheimen in de volgende episode prijsgeven!
Metamorfos∃, Episod∃ 7
>>De beslissing was unaniem: 14 stemmen om naar links te gaan helpen, en geen enkele om naar rechts het eigen vel te gaan redden, super!<<
Er was geen haar op Jeans kalende hoofd dat er ook maar aan dacht om de boel te belazeren. Hij draaide zich om naar de anderen en zei: “We moeten ze helpen, we moeten het proberen!”
Hij zag Diederik ietwat wazig, maar besteedde er geen aandacht aan. Peter vroeg: “Wie moeten we helpen?” onzeker of hij de plot had gemist.
“De schimmen en de wezens die we tegenkomen,” antwoordde Jean, “ze zijn de gevangenen van...” Hij aarzelde en sprak eindelijk de naam uit die al de hele tijd op ieders lippen lag: “La Croix. En als wij ze niet redden, dan worden we net zoals hen: schimmen... Wezens... Eeuwig gevangen in zijn spel.”
Diederik was al een tijdje aan het schemeren als een schim, maar stak zich weg terwijl ze schoorvoetend door de smalle gang schreden. Jean opende links de deur naar de studeerkamer.
“Stop.” Diederiks stem klonk trillend en onzeker. “Ik kan niet meer.”
De drie anderen draaiden zich om en zagen Diederik tussen iets en het niets schemeren.
“Dus zo gebeurt het.” Madelief probeerde zich sterk te houden, maar een traan rolde over haar wang. “Hou vol, Diederik, we vinden een manier om jou, en iedereen hier te redden.”
“Het gaat jullie lukken,” Diederik legde z'n schimmige hand nog liefdevol op Madeliefs hoogzwangere buik en verdween geruisloos in de schemerige duisternis.
De drie gingen verslagen de studeerkamer binnen. “Het is nu alles of niets,” sprak Jean. Peter voelde zich wat wazig worden.
Optie 1: “We moeten snel handelen,” sprak hij, “daar is de kluis!”
Optie 2: “We moeten rustig blijven,” kalmeerde Jean hem, “als we rondkijken vinden we misschien nog iets dat ons kan helpen.”
Madelief dacht dat ze de stem van Diederik nog in haar oor hoorde fluisteren... “Clemenzia...”
>>In tegenstelling to vorige keer was het deze keer héél spannend om te zien waar het verhaal naartoe zou gaan, maar uiteindelijk werd het duidelijk:<<
“Rustig blijven,” zei Jean, “als we rondkijken vinden we wel iets dat ons kan helpen.” Madelief ging stilzwijgend akkoord.
Nu begon ook Peter tussen werkelijkheid en droom te schemeren en hij klampte haar zo goed hij nog kon vast: “Haast jullie... Ik heb niet lang meer. Ik wil niet eindigen als Diederik!”
“Hou vol, broer,” sprak Madelief Peter moed in. Ze bleef denken aan Diederiks laatste woord: 'Clemenzia'. Waar had ze dat laatst gehoord?
Ze probeerde zich te herinneren waar ze was voor ze met haar broer, haar lief en haar baas in deze nachtmerrie terecht was gekomen. Het lukte niet, het beeld, de herinnering bleef haar ontsnappen. Ze kreeg kiekevel en op een of andere manier wist ze dat Baron la Croix nu akelig dichtbij was.
“Hier,” riep Jean. Zijn vingers overliepen talloze dossiers in een archiefkast en hij haalde er een uit: “Clemenzia, 8 augustus 1988”. Daarin zaten vijf aparte mappen, getiteld 'Peter', 'Jean', 'Madelief', 'Diederik' en 'Carmen'.
"Carmen..." stamelde Peter, "... ik was haar bijna vergeten..."
“Geen tijd om alles te lezen,” onderbrak Madelief hem kort. “Welk dossier gaan we lezen?”
- - -
Uitzonderlijk meer dan twee opties deze keer: wiens dossier willen jullie lezen? Dat van Peter, Jean, Madelief, Diederik of Carmen? Laat het weten in de comments, of geef een vind-ik-leuk aan de optie die ik voorstel. Elke manier is goed. Het personage dat de meeste voorkeurstemmen krijgt zal zijn/haar geheimen in de volgende episode prijsgeven!